حدود نیم میلیون خودرو در بروکسل وجود دارد، اما تجزیه و تحلیل جدید اداره آمار بروکسل BISA نشان می‌دهد که این خودروها عمدتاً برای مالکانی ثبت شده‌اند که در حومه‌های پیرامونی شهر زندگی می‌کنند و نه قلب شلوغ آن.
در گزارش BISA آمده است: «در منطقه بروکسل، از هر دو خانوار کمتر از یک خانوار ماشین شخصی خود را دارد.
در سطح ملی، تقریباً یک چهارم خانوارها ماشین ندارند. و در منطقه بروکسل، تنها 10 درصد از خانوارها دو وسیله نقلیه یا بیشتر دارند، در حالی که این رقم در سطح بلژیک 26 درصد است.
آخرین تحلیل BISA نگاهی به توزیع مالکیت خودرو در بین خانوارهای منطقه و حاشیه آن انداخته است تا مشخص شود آیا بین میزان مالکیت خودرو در بین خانوارها و وضعیت مسکن آنها رابطه وجود دارد یا خیر.
هر چه خانواده ای دورتر از مرکز شهر زندگی کند، احتمال داشتن ماشین بیشتر می شود. در حالی که تنها یک چهارم خانواده ها در منطقه پنتاگون ماشین شخصی خود را دارند، در حومه بروکسل بیش از سه برابر بیشتر است.
محققان نوشتند: «به طور کلی، می‌توان یک تضاد را در جغرافیای مالکیت خودروی خانگی بین مناطق مرکزی مشاهده کرد، جایی که خانواده‌ها مالکیت وسایل نقلیه بسیار محدودی دارند، و مناطقی در حاشیه بروکسل، جایی که خانواده‌ها تمایل دارند چندین خودرو داشته باشند. .
«این الگوی کلی با توجه به ویژگی‌های اجتماعی- فضایی محلی، به‌ویژه در مناطق مسکن اجتماعی و محله‌های دانشجویی متفاوت است. جغرافیای خودروهای شرکتی تا حد زیادی با جغرافیای درآمد همپوشانی دارد و در سطح محلی به افزایش مالکیت خودرو در میان خانوارها کمک می‌کند.
با این حال، در همه جا، بخش قابل توجهی از خانواده ها اصلاً خودرو ندارند و به وسایل حمل و نقل جایگزین متکی هستند، خواه این وسایل حمل و نقل عمومی باشد یا دوچرخه سواری، اسکوتر، یا رفت و آمد با پای پیاده.
یکی از عوامل کلیدی در داشتن یا نداشتن خودرو، درآمد بود: هر چه درآمد بیشتر باشد، احتمال بیشتری برای داشتن خودرو وجود دارد.
توماس ارمانز جامعه شناس و یکی از نویسندگان این مطالعه به بروز گفت: «این اثر مرزی به وضوح با درآمد مرتبط است. در حومه بروکسل، درآمدها بیشتر است، خانواده ها اغلب بچه دارند و افراد بالای 65 سال نیز ماشین دارند.
همچنین تفاوت‌های زیادی در محله‌ها وجود داشت، با نرخ پایین مالکیت خودرو در Matonge، Flagey، Lower Schaerbeek و Lower Saint-Gilles، و نرخ‌های بالاتر در Molenbeek و بخش‌هایی از اندرلخت.
با این حال، این خانواده‌ها به استثنای آنهایی که در محله‌های جدیدتر در نزدیکی تور و تاکسی‌ها زندگی می‌کنند، که خودروهای شرکتی نسبتاً بیشتری وجود دارد، کمتر احتمال دارد که خودروهای شرکتی رانده شوند.
به طور کلی، مالکیت خودرو در محله‌های پرجمعیت کمتر بود.
ارمانس گفت: «در آن محله‌ها، ترافیک بیشتر است و پارک کردن مشکل است، که ممکن است به توضیح عدم خرید خودرو کمک کند.
همچنین دسترسی بهتری به بیمارستان‌ها، مدارس و مغازه‌ها در فاصله‌ای کوتاه و از طریق حمل‌ونقل عمومی وجود دارد.»
به گفته ارمانس، عرضه خودروهای مشترک ممکن است در این محله ها نیز بیشتر باشد.
محققان نتیجه گرفتند: «نتایج این مطالعه برای یکپارچگی قوی‌تر شبکه‌های حمل‌ونقل عمومی بین منطقه بروکسل و حاشیه بروکسل استدلال می‌کند».
به طور کلی، توزیع مالکیت خودرو، همانطور که در این تمرکز پیشنهاد شده است، می‌تواند به عنوان نقطه شروعی برای تعدیل اقدامات عمومی با توجه به حوزه‌هایی که تحت پوشش قرار می‌دهد (ابعاد پارکینگ، توسعه جایگزین‌های مالکیت، برنامه‌ریزی کاربری زمین، و به زودی).”