تخمین زده می شود که 40 پناهجو پس از پاکسازی یک کمپ موقت در خارج از مرکز پذیرش مهاجران در بروکسل، بدون جایی برای خواب رها شده اند.
بروز گزارش می دهد که مجموعه چادرها چهار ماه قبل از تخلیه غافلگیرانه وجود داشته است که توسط پلیس در نتیجه همکاری بین رودی وروورت، وزیر و رئیس جمهور بروکسل، کاترین مورو شهردار مولن بیک و نیکول دو مور، وزیر امور خارجه در امور پناهندگی و مهاجرت انجام شد.
ظاهراً هیچ کس دیگری از اخراج برنامه ریزی شده آگاه نشد، از جمله داوطلبان متعدد و سازمان های امدادی که از مهاجران حمایت می کردند.
زباله ها و خود چادرها به داخل کامیون های حمل زباله پرتاب می شدند.
اکثر ساکنان کمپ تحت معاینات پزشکی قرار گرفتند و راه حل مسکن ارائه شد، اما بسیاری از آنها هنوز در خیابان ها مانده اند.
“دلایل امنیتی و بهداشتی” برای دلیل تخریب کمپ ذکر شد و مورو گفت که اقداماتی برای جلوگیری از چادر نشینی احتمالی در پل مجاور انجام خواهد شد.
برخی از این دلایل بهداشتی شامل موارد گال و دیفتری در میان ساکنان کمپ، همراه با سوء ظن به سل بود.
تخمین زده میشود که در مرحله اول، حدود 140 نفر از طریق اتوبوسهای Stib از اردوگاه خارج شدند، زیرا نام آنها در لیست افرادی بود که واجد شرایط انتقال به یک پناهگاه بودند.
اما ده ها نفر پشت سر گذاشتند. افرادی که نمی توانستند خود را شناسایی کنند یا در لیست نیستند، اجازه ورود به اتوبوس ها را نداشتند.
وکیل یکی از مهاجرانی که در خیابان رها شده است، می گوید: «آن افراد نه تنها پناهگاهی را از دست داده اند، بلکه چادر و وسایل خود را نیز از دست داده اند. “این یک بدبختی روی دیگری است.”
گفته می شود راه حلی در دست اقدام است.
اکنون وکلا نیز در تلاش برای کمک هستند [those left behind] یکی از داوطلبان به Bruzz گفت: از طریق شناسایی، شهادت ها یا عکس های آن افراد در چادرشان پناهگاهی دریافت کنید.
مورو گفت که شهرداری مولن بیک آماده است تا برای این افراد محل اقامت بیابد «اگر آنها شواهد یا شواهد محکمی داشته باشند» مبنی بر اینکه ساکنان کمپ هستند.
وزیر امور خارجه دو مور همچنین به بروز گفت که راه حلی برای “افرادی که باقی مانده اند” جستجو خواهد شد.
در همین حال، 59 نفر از 140 ساکنی که به آنها سرپناه داده شده است در منطقه بروکسل اسکان داده شده اند که برخی در هتل ها قرار گرفته اند. برخی دیگر با وعده اقامت دائم بیشتر به سالن ورزشی شهرداری در همان نزدیکی منتقل شدند.
سخنگوی رودی وروورت، نخست وزیر بروکسل (PS) گفت: «تا زمانی که برای ادغام آنها در مراکز فداسیل لازم باشد، این موضوع ادامه خواهد داشت.
شهرداری مولنبیک از ترس اینکه افراد بیشتری به امید ورود به آنها وارد شوند، نخواست جزئیاتی در مورد اسکان موقت به اشتراک بگذارد.
Moureaux با اشاره به اینکه بیش از 2400 نفر است، توضیح داد: “ما بودجه لازم برای مراقبت از همه پناهجویان در خیابان را نداریم.”
ما فقط با افرادی سروکار داریم که در مقابل مرکز پتی شاتو حضور داشتند. سه شنبه گذشته شهرداری برای شمارش آنها فهرستی را تهیه کرده بود. فقط از پناهجویانی که در این لیست بودند در سالن بدنسازی مورد استقبال قرار گرفتند.»
وکلای این افراد می گویند، اما برخی از افرادی که شاید در لیست قرار می گرفتند، نبودند، صرفاً به این دلیل که در زمان سرشماری در محل نبودند.
دیگرانی که در آن حضور داشتند نسبت به سرشماری بی اعتماد بودند (یا حتی وکلا به آنها توصیه کردند که پاسخی ارائه نکنند) و از دادن اطلاعات خودداری کردند.
یکی از مهاجران گینه ای که دو ماه است در سرمای سرد در خیابان ها زندگی می کند، توضیح داد: «روز سرشماری، با وکیلم در یک قرار ملاقات بودم و امروز صبح در بیمارستان بودم.
از آنجایی که تخلیه مخفی بود، هیچ کس نمی دانست که برای دریافت اسکان حضور داشته باشد: «برادرم با عجله به من زنگ زد که او را می برند، اما دیگر خیلی دیر شده بود. او داخل است، اما من هنوز در خیابان هستم، بدون وسایلم، بدون جایی برای ماندن. نمی دانم چه اتفاقی برای من خواهد افتاد.»
Moureaux محرمانه بودن عملیات را توجیه کرد و گفت: “در غیر این صورت یک سری متقاضیان اضافی می آمدند و عملیات را غیرممکن می کردند”.
عکس: Laurie Dieffembaq/Belga