بر اساس مطالعه دانشگاه گنت، تعدادی از موانع مانع از دسترسی موثر مهاجران به بازار کار می شود.
هر سه منطقه بلژیک در این زمینه در مقایسه با سایر کشورهای اروپایی امتیاز بدتری داشتند.
بیش از نیمی (51.3٪) از خارجی های غیر اتحادیه اروپا بین 25 تا 64 سال در والونیا “غیر فعال” هستند، به این معنی که کار نمی کنند و به دنبال شغل نیستند. در فلاندر، 41.1 درصد از شهروندان غیر اتحادیه اروپا بین 25 تا 64 سال غیرفعال هستند و در بروکسل این رقم 43.1 درصد است.
محققان این دانشگاه امیدوارند که مطالعه آنها راه حل های ممکن را روشن کند.
استین بارت، استاد اقتصاد کار، به بولتن گفت: «در این مطالعه، ما 10 مطالعه علمی را خلاصه کردیم که برای سیاست گذارانی که می خواهند موقعیت مهاجران را در بازار کار بلژیک بهبود بخشند، مرتبط است.
آنچه ما می بینیم این است که به طور کلی یک مشکل بزرگ وجود دارد: به طور متوسط در بلژیک، بیش از چهار نفر از هر 10 مهاجر با ملیت خارج از اروپا غیرفعال هستند، به این معنی که آنها شاغل نیستند و به دنبال شغل نمی گردند.
بارت توضیح داد که دلایل این امر چندگانه است: “آنها می توانند خانه دار یا شوهر باشند، یا ممکن است بیمار باشند، یا می توانستند برای مدت طولانی به دنبال شغلی بگردند و سپس انصراف دهند.”
سه جنبه کلیدی توضیح مهاجران عدم فعالیت
سه عامل در مورد دسترسی مهاجران به بازار کار وجود دارد: سیاست، کارفرمایان و خود مهاجران غیر فعال.
بارت گفت: “این یک داستان بسیار متعادل است – در حالی که سه ذینفع اغلب یکدیگر را سرزنش می کنند، ما تشخیص می دهیم که از همه طرف مشکلات وجود دارد.”
از طرف کارفرمایان، تبعیض گسترده موانعی را برای ورود مهاجران ایجاد می کند. ما تحقیقات زیادی در مورد درخواست‌های شغلی ساختگی انجام دادیم و متوجه شدیم که تبعیض‌های سنی و قومیتی به‌ویژه یک مشکل هستند.»
در سمت کارمندان، تبعیض در مدارس از سنین پایین اغلب منجر به نتایج آموزشی ضعیف‌تر می‌شود، که آموزش یکی از شاخص‌های اصلی عملکرد بازار کار است.
تفاوت‌های فرهنگی نیز در این بازی وجود دارد: زنان با پیشینه مهاجر به طور متوسط ازدواج می‌کنند و فرزندانی کوچک‌تر از بلژیکی‌های بومی دارند، سپس تمام وقت در خانه بمانند. از هر 10 زن مهاجر شش نفر در بازار کار غیرفعال هستند.
این بازی سرزنش – خواه کارفرمایان باشد که به کمبودهای زبان هلندی یا فرانسوی اشاره می کنند، یا مهاجرانی که می گویند وقتی تنها با تبعیض مواجه می شوند، انگیزه ای برای کار سخت ندارند – اغلب پیامدهای سیاستی را که تأثیر قابل توجهی بر وضعیت دارند، کنار می گذارد.
بارت توضیح داد: «در بلژیک، سیاست‌های مهاجرتی ما بیشتر برای مهاجرت به دلایل بشردوستانه هدف‌گذاری شده است، برخلاف کشورهایی مانند بریتانیا، کانادا یا استرالیا که در آنها تا حد زیادی پروفایل‌هایی را انتخاب می‌کنند که مکمل بازار کار هستند.
ما به اندازه کشورهای دیگر سابقه مهاجرت مبتنی بر نیروی کار نداریم که عامل موفقیت مهمی در سیاست های مهاجرت است.
درک منفی از مهاجرت باعث ایجاد یک “مارپیچ نزولی” می شود
مهاجرت اغلب توسط افرادی که در حال حاضر در کشور زندگی می کنند منفی تلقی می شود، و می دانند که تازه واردان با مجموعه مهارت های مشابه رقابت دارند. اما اگر کارگران ورودی مهارت‌های دیگری داشته باشند یا بتوانند مهارت‌های خود را با حرفه‌های تنگنا مانند پرستاری و آموزش در بلژیک مطابقت دهند، «آنها مکمل یکدیگر هستند و بهره‌وری یکدیگر را افزایش می‌دهند».
بارت گفت: “با توجه به درک مهاجرت در بلژیک و به ویژه در فلاندر، مهاجرت چندان محبوب نیست – مردم معتقدند که برای کشور خوب نیست و بنابراین تعداد قابل توجهی از آنها به احزابی رای می دهند که از این احساسات استفاده می کنند.”
“این یک مارپیچ باطل به سمت پایین ایجاد می کند: از آنجا که ما مهاجرانی را انتخاب نمی کنیم که مکمل بازار کار ما هستند، موفقیت کمتری را به همراه دارد و بنابراین این تصور که مهاجرت مضر است. ما باید این مسابقه را تا آخر متوقف کنیم.»
با وجود این سه عامل، هر راه حلی مستلزم این است که آنها در کنار هم کار کنند. بارت خلاصه کرد: «ما می‌توانیم مهاجرت را با استخدام مهاجرانی که مکمل‌تر با بازار کار ما هستند، کاهش تبعیض به گونه‌ای که افراد شانس واقعی داشته باشند، و اجرای سیاست‌های مهاجرتی قوی، به یک داستان موفقیت تبدیل کنیم.»