«شات سیج بلو مرلین»، نقاشی اجرا شده در سال 1964، دو سال پس از مرگ غم انگیز نماد پر زرق و برق هالیوود، در اتاقی مملو از دفتر مرکزی کریستیز در مدت چهار دقیقه به قیمت دقیق 195.04 میلیون دلار با احتساب هزینه ها فروخته شد. ، در قلب منهتن.
ده ها واسطه کریستیز نیز در اتاق حراج حضور داشتند و به تلفن های خود آویزان بودند تا از خریداران سفارش بگیرند. خانه حراج که متعلق به ثروت بسیار بزرگ فرانسوی فرانسوا پینو است، طی یک کنفرانس مطبوعاتی کوتاه توضیح داد که پیشنهادی که برنده جایزه “مارلین” شده بود از اتاق ارائه شده بود.
تخمین های پیش فروش حدود 200 میلیون دلار بود.
این پرتره از مرلین مونرو رکورد قبلی اثر قرن بیستم را شکست، “زنان الجزیره (نسخه 0)” اثر پابلو پیکاسو، که در مه 2015 در حراجی به قیمت 179.4 میلیون دلار فروخته شد و “Nu couchant” آمدئو مودیلیانی (170.4) میلیون در نوامبر 2015).
رکورد مطلق – همه دوره ها با هم – برای یک اثر هنری در حراج متعلق به “Salvator Mundi” اثر لئوناردو داوینچی است که در نوامبر 2017 به قیمت 450.3 میلیون دلار فروخته شد.
رکورد حراج وارهول متعلق به “تصادف ماشین نقره ای (فاجعه مضاعف)” بود، یک بوم به یاد ماندنی که یک تصادف رانندگی را به تصویر می کشد که در سال 2013 به قیمت 105 میلیون دلار فروخته شد.
“Shot Sage Blue Marylin” که با جوهر ابریشم و اکریلیک نقاشی شده است، یکی از پرتره های پنج متر در متری از رنگ های زنده، اشباع شده و متضاد است که در پیتسبورگ، پنسیلوانیا متولد شده اما در نیویورک تاسیس شده است، در سال 1964 از روی یک عکس ساخته شده بود. برای تبلیغ فیلم نیاگارا در سال 1953. چهره صورتی، موهای بلوند و رژ لب برجسته، این بازیگر لبخندی مرموز را بر روی زمینه آبی فیروزه ای نشان می دهد.
چهار مورد از پنج “شات” سال 1964 نام خود را از حادثه ای گرفته اند که افسانه آنها را می سازد. در استودیوی اندی وارهول در منهتن، «کارخانه»، هنرمند مهمان، دوروتی پادبر، از او پرسیده بود که آیا می‌تواند از نقاشی‌ها «عکاسی» کند (به انگلیسی «تصویربرداری»). وارهول پذیرفته بود، بدون اینکه بفهمد که بعداً قرار است یک هفت تیر بیرون بیاورد و چهار پرتره بگیرد. با چشم غیرمسلح، امروز اثری از این حادثه بر روی اثر دیده نمی شود.
این پرتره بخشی از مجموعه‌ای است که توسط بنیاد توماس و دوریس امان مستقر در زوریخ به فروش گذاشته شده است که نام آن از دلال و مجموعه‌دار سوئیسی، توماس امان، دوست وارهول که در سال 1993 بر اثر ایدز درگذشت، و خواهرش دوریس نامگذاری شده است. به گفته کریستیز، تمام عواید حاصل از فروش به این بنیاد اختصاص خواهد یافت که «به بهبود زندگی کودکان» از طریق بهداشت و آموزش اختصاص داده شده است.