بخش قابل توجهی از صدها مورد آبله میمون تایید شده توسط WHO یا مقامات بهداشت ملی مربوط به همجنس‌گرایان، دوجنس‌گراها یا سایر مردانی است که با مردان رابطه جنسی دارند. بیماری و “بنابراین می تواند همه را تحت تاثیر قرار دهد”.
متیو کاوانا، معاون مدیر UNAIDS گفت: «این انگ ها و سرزنش ها اعتماد و توانایی واکنش مؤثر به شیوع های مشابه را تضعیف می کند.
آژانس سازمان ملل متحد – که مبتنی بر تجربه طولانی در زمینه ایدز است – معتقد است که این نوع لفاظی می تواند خیلی سریع تلاش های مبتنی بر علم و حقایق برای مبارزه با این بیماری را خنثی کند.
این مقام مسئول خاطرنشان کرد: این حملات نژادپرستانه یا همجنسگرا هراسی “چرخه ای از ترس را ایجاد می کند که باعث می شود مردم از مراکز بهداشتی اجتناب کنند، که دامنه تلاش ها برای شناسایی موارد عفونت را محدود می کند و اقدامات اجباری ناکارآمد را تشویق می کند”.
آبله میمون، پسر عموی کمتر خطرناک آبله، که حدود چهل سال ریشه‌کن شده است، ابتدا تب شدیدی را به همراه دارد و به سرعت به راش تبدیل می‌شود و پوسته‌هایی به‌ویژه روی صورت ایجاد می‌شود.
هیچ درمانی وجود ندارد اما این عفونت ویروسی خود به خود بهبود می یابد.
حداقل دوازده کشور اروپایی و همچنین استرالیا، کانادا و ایالات متحده، کشورهایی که حضور آن غیرعادی است، موارد ابتلا به آبله میمون را گزارش کرده اند. معمولاً در 11 کشور آفریقایی “بومی” در نظر گرفته می شود.