«من کاملا بی گناهم»، «همه حملات تروریستی را محکوم می کنم»: متهمان 22 آبان آخرین سخنان خود را گفتند.

این رویه تسلیم شدن است – قبل از بازنشستگی دادگاه برای بررسی گناه، متهمان حرف آخر را می زنند. خیلی اوقات در چند جمله آنچه را که می خواهند کسانی که قرار است در مورد سرنوشتشان تصمیم بگیرند از آنها به یاد داشته باشند را تکرار می کنند.

صلاح عبدالسلام که در طول تحقیقات تقریباً ساکت بود، پس از اینکه خود را به عنوان یک فرد متهم معرفی کرد، به تدریج در جریان محاکمه صحبت کرد. “سرباز دولت اسلامی”. او صبح روز دوشنبه از قربانیان عذرخواهی کرد و گفت: رنج شما را شنیدم.

“من قاتل نیستم”

وی با اشاره به کیفرخواست دادستانی مبنی بر صدور حکم حبس ابد غیرقابل تخفیف برای وی گفت: «با شمشیر دادستانی بر گردنم است که شما را خطاب می‌کنم. و این را اضافه کنم “زندگی بدون شک به حقایق بستگی دارد، اما نه به مردانی که در جعبه هستند”.

“قاتل در جعبه نیست. من تشخیص دادم که کامل نیستم، اما قاتل نیستم، قاتل نیستم، و اگر مرا به قتل محکوم کنید، مرتکب بی عدالتی خواهید شد.” صلاح عبدالسلام را تمام کرد.

“می دانم که می توانستم همه اینها را متوقف کنم”

برای محمد ابرینی معروف به “مرد کلاه دار” حکم حبس ابد با 22 سال تامین خواسته شده بود. او نیز مانند همسایه‌اش صلاح عبدالسلام، در جریان محاکمه بسیار صحبت کرد و اذعان کرد که “برای 13 سپتامبر برنامه ریزی شده بود” با این حال بدون توضیح بیشتر در مورد انصراف خود.

“فقط خواستم بگویم که برای پشیمانی و پشیمانی منتظر دادگاه نشدم” ابرینی گفت. “من توانستم چهره قربانیان را نشان دهم، آنچه اتفاق افتاد وحشتناک است، هر روز پشیمان هستیم. می دانم که می توانستم جلوی همه اینها را بگیرم.”، او ادامه داد.

یازده نفر از دوازده متهم دیگرشان که در جعبه حضور داشتند، که اغلب بر اثر احساسات، خشم یا ناراحتی فلج شده بودند، پیش آنها برخاسته بودند تا حرف های خود را تکرار کنند. “پشیمان شدن. پشیمانی”، “عذرخواهی” جایی که “تسلیت” به قربانیان برای برخی، یا تشکر از وکلای آنها برای کارشان یا دادگاه برای شنیدن آنها. دیگران این حملات را برای آخرین بار یا بارها محکوم کردند که بی گناه هستند.

اعتماد یا ترس از عدالت

“من به عدالت اعتماد دارم، از روز اول زندانی شدنم، هر کاری که به من گفته شد را انجام دادم. همه حملات تروریستی را محکوم می کنم.” حمزه عطو که به همراه محمد امری، صلاح عبدالسلام را در پاریس بهبود داده بودند، گفت. “امیدوارم منصف باشید” او نتیجه گرفت.

عبدالله چوآ، یکی از دوستان نزدیک محمد ابرینی، بسیار متأثر شد و قبل از صحبت کمی وقت گذاشت: “من از تصمیم شما بسیار می ترسم که اشتباه کنید. من کاملاً بی گناه هستم. من تروریست نیستم و هرگز نبوده ام.” گفت این مرد که شش سال از او لازم بود.

علی اولکدی، که دادستانی با درخواست پنج سال حبس، ملایم‌ترین برخورد را با او انجام داد، گفت که امیدوار است زندگی خود را از همان جایی که ترک کرده بود، از سر بگیرد. “سخت ترین کار این است که به فرزندانم توضیح دهم، درباره حملات و بازداشتم به آنها بگویم.” این مرد که عبدالسلام را پس از بازگشت از پاریس به بروکسل اسکورت کرده بود، گفت.

“شهادت های شما مرا تحت تاثیر قرار داد، شما چیزهای زیادی به من آموختید، شجاعت، احترام و مهمتر از همه بخشش. این محاکمه برای من بسیار سخت بود.” فرید خارخاچ متهم به ارائه اوراق جعلی به گروهک تروریستی گفت.

“من انتخاب های بدی انجام دادم که از صمیم قلب متاسفم. از اشتباهاتم درس گرفتم” علی الحداد عصوفی، که همواره مشارکت در تامین سلاح را رد کرده است، گفت.

یاسین عطار تکرار کرد که دارد “زمانی که بی گناه هستم زندانی شده ام و می خواهم تبرئه شوم”.

سوفیان عیاری که در بیشتر مدت دادگاه سکوت کرده بود، برای آخرین بار عصبانیت خود را ابراز کرد. «هر چه بگوییم، هر کاری انجام دهیم، همیشه چیزی برای گفتن هست، همیشه فاقد اخلاص است، همین طور است.

اسامه کرایم که با عیاری در 13 نوامبر یک سفر مرموز از بروکسل به اسخیپول انجام داده بود، ترجیح داد مانند چندین ماه سکوت کند.

در پایان این یکصد و چهل و هشتمین روز جلسه، دادگاه برای رسیدگی بازنشسته شد. قرار است حکم و احکام روز چهارشنبه از ساعت 17 صادر شود.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *