لیندا توماس گرینفیلد، سفیر ایالات متحده گفت: «روسیه باید اقداماتی را در داخل ارتش و نیروهای کمکی خود اتخاذ کند تا آنها به قطعنامه 1820 سازمان ملل در مورد خشونت جنسی، مصوب 2008، که ساخت آن را به عنوان سلاح جنگی منع می کند، احترام بگذارند.
او تاکید کرد: “این بر روسیه است که جلوی تجاوزها، خشونت ها و جنایات مرتکب شده توسط سربازانش را بگیرد. این وظیفه روسیه است که به این جنگ بی رحمانه و بی دلیل علیه مردم اوکراین پایان دهد.”
چارلز میشل، رئیس شورای اروپا نیز «جنایت» روسیه را محکوم کرد. وی گفت: «این جنایات مجازات خواهند شد»، «نیاز به مدرک داریم» و «به جمع آوری آنها کمک می کنیم».
وی همچنین “مسئولیت انحصاری” مسکو در بحران غذایی ناشی از جنگ روسیه را که منجر به خروج واسیلی نبنزیا سفیر روسیه در سازمان ملل از اتاق شد و یک معاون جایگزین آن شد، به شدت محکوم کرد.
پیش از این، دیپلمات روس آزارهای جنسی را که نیروهای مسلح روسیه متهم به آن هستند، رد کرده بود و از “دروغ” صحبت می کرد.
واسیلی نبنزیا گفت: «اتهامات خشونت جنسی علیه ارتش روسیه تکراری شده است (…) اما هیچ مدرکی ارائه نشده است. این دیپلمات برای غربی ها افزود: «مراقب باشید، زیرا هیچ مدرکی برای این ادعاها از سوی کیف وجود ندارد».
سرگی کیسلیسا، سفیر اوکراین در سازمان ملل متحد نیز ارتش روسیه را به خشونت جنسی در کشورش متهم کرد و به تمایل مسکو برای پاک کردن همه آثار آن اشاره کرد. او خواستار یافتن راه حلی برای «تسخیر کرسی دائمی شوروی توسط روسیه» در شورای امنیت شد. او گفت: «هر چه زودتر بهتر» و «ما به یک شورای معتبر نیاز داریم».
چندین عضو دیگر شورا نیز استفاده از خشونت جنسی را که ممکن است طبق قوانین بین‌المللی جنایت جنگی محسوب شود، محکوم کردند. چین خواستار بررسی هر گونه ادعا بر اساس حقایق شده است.
پرامیلا پتن، نماینده ویژه شورای امنیت برای خشونت جنسی در درگیری‌ها، با اشاره به اینکه “زنان اکثریت قربانیان ادعایی را تشکیل می‌دهند”، خواست “اطمینان حاصل شود که عفو جنایات خشونت جنسی صراحتاً ممنوع است” در هر توافقنامه صلح نهایی و آینده.