تعداد مجوزهای buskers در بروکسل در سال های اخیر به نصف کاهش یافته است، اگرچه شورای شهر و مجریان بر سر مثبت یا منفی بودن این اتفاق با هم اختلاف دارند.
بروز گزارش می دهد که شهر بروکسل می خواهد روند درخواست را برای جذب افراد مستعد بیشتر بازبینی کند. اما برخی از هنرمندان مزیتی برای کاهش رقابت می بینند که تعداد کمتر تعداد کل buskers به ارمغان می آورد.
در حال حاضر برای دریافت مجوز حرکت در مرکز بروکسل، یک نوازنده باید به شهر مراجعه کرده و در مقابل هیئت داوران تست بزند. اگر هیئت داوران نظر مثبت بدهد، به نوازنده مجوز اعطا می شود. هنرمندانی که بتوانند مدرک دیپلم هنری ارائه دهند معاف می شوند.
باسکر بلژیکی-بریتانیایی ویل به بروز گفت که در مورد تعداد اتوبوسرانی در پایتخت “تفاوت زیادی نسبت به 10، 15 سال پیش” دیده است.
اما ویل جزو کسانی نیست که کمتر رقابت را جشن می گیرند. او گفت: «فکر می‌کنم این بسیار تاسف‌آور است که تعداد مسافران کمتری وجود دارد. “این از شهر می کاهد – موسیقی شهرت بهتری به شهر می دهد.”
بر اساس گزارش شهر بروکسل، تعداد مجوزهای اعطا شده در سال های اخیر به شدت کاهش یافته است، از 400 مجوز در سال 2018 به 191 در سال 2022 – کاهش بیش از نصف.
شرکت حمل‌ونقل Stib نیز مجوزهایی را برای اجرای ایستگاه‌های مترو صادر می‌کند و همین روند نزولی را تأیید می‌کند: قبل از همه‌گیری، حدود 160 مجوز در سال صادر می‌کرد، در حال حاضر تنها حدود 40 مجوز.
ویل این کاهش را به همه‌گیری نسبت می‌دهد: «موسیقی‌دانان خیابانی معمولاً از مزایای بیکاری برخوردار نیستند و نمی‌توانند به شبکه ایمنی اجتماعی بازگردند.
“بسیاری در طول همه گیری همه گیر این کار را ترک کردند و به دنبال شغلی بودند که حمایت اجتماعی بیشتری ارائه دهد. من در مورد مشکلات مشابه در ایرلند شنیدم که اکنون در نظر دارد به نوازندگان خیابانی نوعی دستمزد ثابت بپردازد.”
جونی شیلا که سال‌ها در بروکسل بود، تأیید کرد: «در طول همه‌گیری، بازی در خیابان تقریباً غیرممکن بود. یا پلیس خیلی سریع وارد عمل شد یا مردمی نبودند که در خیابان ها قدم بزنند. در نتیجه برخی دچار افسردگی شدند.»
ویل به پیامد مثبت حضور کمتر نوازنده در خیابان ها، هر چند ناخواسته اشاره کرد: «من فکر می کنم به همین دلیل است که پلیس امروز نسبت به من بسیار سهل انگاری می کند، زیرا به ندرت نوازنده ای باقی مانده است. اگر پلیس الان مداخله کند، شما باید واقعاً بد باشید.»
جون، یک مسافر فرانسوی از بوردو، خاطرنشان کرد که اکنون که افراد کمتری پول نقد حمل می کنند، حمل و نقل با اتوبوس تا حدودی کم درآمد شده است.
او به Bruzz گفت: «از حدود دو سال پیش، ما پول نقد کمتری دریافت کرده‌ایم. ما می‌توانیم یک کد QR برای مردم ایجاد کنیم تا آنها را اسکن کنند، یا دستگاهی بخریم تا با کارت پرداخت کنند، اما من نمی‌دانم همه اینها چگونه کار می‌کند. اگر پول همراه خود نداشته باشند، بسیاری نوشیدنی ارائه می دهند.»
ژولیت، یکی دیگر از باسکرها، به یکی دیگر از تأثیرات منفی انتقال به جامعه بدون نقد اشاره کرد: «رستوران‌ها و مغازه‌ها دوست داشتند ما را ببینند: ما می‌توانستیم سکه‌هایمان را با اسکناس عوض کنیم و آنها تا آن زمان پول نقد داشتند. با روند پرداخت های بدون نقد، این نیز به طور فزاینده ای دشوار می شود.
Buskers به سرعت به این نکته اشاره می کنند که روند درخواست دشوار است و آزمون های آزمایشی فقط چند بار در سال و در ساعات کاری برگزار می شود. اجراها فقط در ساعات متناوب در روز مجاز هستند – برای مثال، بین ساعت 11:00 تا 12:00 و بین ساعت 13:00 تا 14:00 ممنوع است. استفاده از آمپلی فایر نیز مجاز نیست مگر اینکه شهردار یا معاون وی صراحتاً اجازه دهند.
در نتیجه این روند خسته کننده، بسیاری از کسانی که در بروکسل شلوغ می کنند بدون مجوز این کار را انجام می دهند.
یکی از این باسکرها توضیح داد: “قوانین مجاز به بازی در بروکسل سیتی بسیار سختگیرانه است و این یک اثر دلسرد کننده دارد.”
بهتر است به مردم اجازه دهید آزادانه در زمان‌ها و مکان‌های تعیین‌شده بازی کنند یا با مناطق آزمایشی کار کنید، که بسیار در دسترس‌تر است. ممنوع کردن یک آمپلی فایر فوراً برخی از ژانرها مانند هیپ هاپ را حذف می کند.
دلفین هوبا (PS)، پیرزن فرهنگ در شهر بروکسل، از ناپدید شدن مجریان خیابانی ابراز تاسف کرد.
هوبا گفت: «آنها به بروکسل نوعی جادو می بخشند. در عین حال، ما باید به رفاه شهروندان و ساکنان محلی فکر کنیم. به همین دلیل مهم است که تا آنجا که ممکن است عملکرد مجریان خیابانی تنظیم شود تا همه طرف‌ها احساس کنند شنیده می‌شوند و ارزش دارند.»