به گفته الکه ون دن برانت (گرین) وزیر تحرک بروکسل، طرح حرکت خوب در بروکسل کار می کند، و به نظر می رسد داده های اپراتور حمل و نقل عمومی پایتخت Stib این ادعا را تایید می کند.
خطوط اتوبوس و تراموا هم در منطقه پنتاگون و هم در Schaerbeek روان تر کار می کنند و مسافران چند دقیقه در رفت و آمد خود صرفه جویی می کنند.
Stib گفت که پس از شروع ناهموار اولیه (که عموماً انتظار می رفت) بهبودهای انجام شده در رابطه با Good Move تأثیر مثبتی بر زمان سفر چندین خط آن به ویژه در ساعات شلوغی داشته است.
اولین ارزیابی که شش ماه پس از معرفی اولین تنظیمات Good Move انجام شد، برای حمل‌ونقل عمومی مثبت است و به بهبود سرعت و نظم اشاره کرد.
استیب گفت که این وضعیت در ماه های آینده به ویژه به لطف تغییر مداوم عادت های رانندگان خاص ادامه خواهد یافت.
این شرکت چند مثال آورده است: اتوبوس خط 46 بین پورت d’Anderlecht و Yser – که در فوریه 326000 مسافر داشت – در ساعت شلوغی صبح یک دقیقه سریعتر و در ساعت شلوغی عصر چهار تا پنج دقیقه سریعتر است.
در Schaerbeek، ترامواهای 25 و 62 بین Côteaux و Lefrancq اکنون در ساعت شلوغی عصر 1.5 دقیقه سریعتر هستند. به گفته Stib، وضعیت در حال حاضر برای خطوط اتوبوسرانی که از مرکز شاربیک یا در امتداد خیابان Chazal عبور می کنند، واضح نیست.
وزیر Van den Brandt در واکنش به این خبر گفت: “شش ماه پس از معرفی، اولین نتایج موفقیت محله های کم تردد طرح Good Move را تایید می کند.”
می‌بینیم که با اقدامات نسبتاً ساده و بسیار کم‌هزینه‌ای مانند کاهش فشار تردد خودروها و ایجاد خطوط ترافیکی برای حمل‌ونقل عمومی، می‌توانیم از نظر وضعیت ترافیک حمل‌ونقل عمومی پیشرفت تاریخی داشته باشیم.»
طرح تحرک هنوز با واکنش تعدادی از افراد مواجه است، از جمله حزب MR که از هزینه 6.5 میلیون یورویی خود ابراز تاسف می کند و می گوید که این صورتحساب حداقل دو برابر خواهد شد. و مالکان خودرو شکایت دارند که دوچرخه سواران، حمل و نقل عمومی، عابران پیاده و ترانزیت سبز (میکروترانزیت غیر آلاینده مانند اسکوترهای التقاطی) در اولویت قرار دارند.
اما Good Move برای مقابله با آلودگی هوای اسفناک بروکسل و ازدحام ترافیک ایجاد شد، که در میان بدترین ها در مورد پایتخت های اروپایی است.
ون دن برانت گفت: «ما می‌خواهیم همه بتوانند راحت، سریع و ایمن حرکت کنند و برای انجام این کار باید جایگزین‌هایی ارائه دهیم.
«در حال حاضر بسیاری از مردم در ترافیک گیر کرده اند. هدف طرح ترافیک به ویژه سازگاری با اتصالات، اولویت دادن به ترامواها و برای صدها هزار مسافر، افزایش زمان، منظم و قابلیت اطمینان در حمل و نقل عمومی است.
“اجرا سخت است و نیاز به بحث است. مانند ترک سیگار است: در ابتدا دشوار است و بعد از شش ماه نتایج را می بینید، شهر نفس می کشد.”
ون دن برانت به ترافیک کمتر خودرو در مرکز شهر اشاره کرد و افراد بیشتری در حال دوچرخه سواری یا پیاده روی هستند.
ون دن برانت گفت: «علاوه بر این، شهر بسیار پر جنب و جوش است، رستوران ها مملو از جمعیت است. از مسافرانی که با قطار می آیند تشکر می کنم.»
با این وجود، ون دن برانت خاطرنشان می کند که با وجود کاهش 20 درصدی در ترافیک وسایل نقلیه و ترافیک کمتر، بروکسل هنوز در میان شهرهای برتر از نظر دسترسی برای همه انواع حمل و نقل نیست.
ما باید به سرمایه گذاری ادامه دهیم تا هرکسی بتواند متفاوت سفر کند. ون دن برانت گفت: حمل و نقل عمومی ستون فقرات تحرک در بروکسل است.
اما مردم همچنان مخالف تغییرات هستند و اغلب جلسات عمومی را با تمسخر و هو کردن از مسیر خارج می کنند. تهدید به خشونت حتی متوجه وزرا شد.
حتی زمانی که حرکت خوب در دستور کار شورا نیست، معترضان با تابلوهایی وارد می‌شوند و در حالی که وزرا روی صندلی‌هایشان نشسته‌اند فریاد می‌زنند. زمانی که اعضای شورا از مردم خواستند برای یادبود قربانیان زلزله ترکیه و سوریه یک دقیقه سکوت کنند، این سکوت با اعتراض شدید همراه شد.
Cécile Jodogne (Défi)، شهردار Schaerbeek گفت: «آخرین شوراهای شهرداری غیرقابل تحمل یا حتی غیرممکن بودند – وقفه، توهین، فریاد.
پس از اینکه تعداد زیادی از اعضای شورا تصمیم گرفتند که نمی توانند در برابر آن مقاومت کنند، به این معنی که هیچ کاری انجام نشد، جلسات مجبور به تعویق شدند. روزنامه‌نگاران در شنیدن هر یک از تلاش‌ها برای بحث درباره موضوعاتی که واقعاً در دستور کار قرار داشتند، مشکل داشتند.
جودوگن که خواستار آرامش در این تجمعات شده است، گفت: «شورای شهرداری فقط قلب دموکراسی محلی است.
«نمایندگان منتخب باید بتوانند بحث کنند و مردم باید بتوانند حضور داشته باشند اما مداخله نکنند. این مشکلی است که من به شدت در مورد آن احساس می کنم.
«این موضوع به موازات دوقطبی شدن در جامعه است که به شدت بر سیاست تحرک در بروکسل متمرکز است.
این دوقطبی شدن توسط رسانه های اجتماعی تقویت می شود و رفتارهایی را رها می کند که عملکرد دموکراسی محلی را غیرممکن می کند.